Lea Adriaans maakte tekeningen, objecten en animaties, met steeds de tekening als basis. Ze zoomde in op de kleine wereld van de dingen die dichtbij zijn. In die wereld die bekend en vanzelfsprekend oogt zocht ze de verbeelding en verwondering. Ze wilde iets zo persoonlijk en specifiek mogelijk maken en tegelijkertijd structuren en lijnen laten ontsporen. Het wordt een intieme wereld met een eigen logica. Als houvast of illusie van houvast in de wereld die groot en niet te bevatten is.

Ze zocht de balans tussen de fysieke handeling en het specifieke. Het specifieke maakt het herkenbaar, zo kom je een werk binnen en de handeling en de structuren laten je ook weer verdwalen.

Alle losse werken gaan een verbinding aan met elkaar, maar ook met de omgeving. Het wordt een beeldverhaal, wat weer nieuwe associaties of herinneringen oproept. Als een eindeloos spel.

.
Over Lea